PROGRAM-DIŞ SİYASÎ YAPIYLA İLİŞKİLER

Dış Siyaset:

Türk dış politikasının nihaî hedefi “evren egemenliği”dir. Bu hedefe ulaşabilmek için çok dikkatli, ama aynı oranda da cesur bir hareket tarzına başvurulur. Nihaî hedefe ulaşmak için yardımcı olması amacıyla, Türkiye şu rolleri benimser: 1-Türk dünyasının temsilcisi, 2-İslâm’ın temsilcisi, 3-Bütün mazlum milletlerin temsilcisi, 4-Uluslararası adaletin takipçisi.

Türk dünyasını temsil amacıyla, sınırları belirli olan Türk coğrafyasındaki bütün meselelerle, bunlar Türkiye’nin iç meseleleriymişçesine ilgilenilir. Bu amaçla, bölgelere ayrılacak olan Türk coğrafyasının her parçası için “İzleme ve Müdahale Masaları” kurulur.

Devlet, açıkça düşmanlık gösteren ülkeler (Türkiye için mevcut durumda Yunanistan, Ermenistan ve Kıbrıs Rum Kesimi) haricindeki komşularıyla dostluk çerçevesinde ilişki geliştirir. Ülke savunmasının, ülke sınırları dışından başlayacağı ilkesine uygun olarak, öncelikle komşu ülkelerle, adına “Millî Devletler Topluluğu” denecek, üyeler arasında güvenlik işbirliğini sağlayan, birbirlerinin iç işlerine saygılı, her üye ülkenin, “millî devlet” ilkesine uygun şekilde, diğer üye ülkelerin soydaşlarına azınlık hakkı verdiği, dış saldırı halinde, bu saldırıyı bertaraf edecek olan ordu birimlerini yönlendirecek koordinasyon ve üye ülkelerin iktisadî sıkıntıya düşmeleri durumunda devreye girecek kredi birimine sahip bir örgütün kurulması önemlidir. Bu örgüt, zaman içerisinde, kurallara uyacak diğer ülkelerin üyeliklerini kabul ederek genişleyebilir. Bu sayede, dünya genelinde, birbirlerine saygılı millî devletlerin oluşturduğu ve güç dengesinin sağlandığı yapıya ulaşılabilir. Bu yapı, üye ülkelere ve dolayısıyla üye ülkelerin temsil ettiği ilke ve kurallara yapılacak saldırılara karşı caydırıcılık oluşturur; bunlara saldırı olması halinde saldırganı bertaraf eder.

Bütün bağımsız Türk devletlerini bir araya getiren “Türk Devletleri Topluluğu” kurulur. Topluluk Başkanlar Kurulu, İstişare ve Öneri Kurulu ve uzmanlık kurulları olmak üzere üç birimden oluşur. Başkanlar Kurulu’nu üye devletlerin Kağanları teşkil eder. İstişare ve Öneri Kurulu’nda, üye devletlerin meclislerinden beşer kişi bulunur. Uzmanlık kurulları, belirli alanlarda, üye devletlerin yasal mevzuatını birbirine uyumlu hale getirmek için çalışır. Uzmanlık kurullarının kurulacağı alanlar tarım ve köy işleri, dış Türkler, sağlık, çalışma ve sosyal güvenlik, halkla ilişkiler, denizcilik ile çevre ve ormandır. Uzmanlık kurulları, üye devletlerden gelecek, ilgili alanla bağlantılı olan üniversite bölümlerinden mezun ikişer kişiyle oluşturulur. Bu kişilerin meclis veya hükümet üyesi olması gerekmez. Türk Devletleri Topluluğu’nun amacı, üye devletler arasındaki ilişkileri en üst noktaya taşımak, milletlerarası alanda ortak hareket planı hazırlamak ve uygulamaktır. Bütün kurumların nihaî hedefi ise, uzmanlık kurullarının ilgilendiği alanlarda, Türk Devletleri Topluluğu bünyesinde, mevzuatta tam uyum sağlamak ve uygulama birliği getirmek olarak belirlenir.

Türk Devletleri Topluluğu’nda kararlar şu prosedür neticesinde verilir: 1- Teklifler, üye devlet hükümetleri veya meclisleri veya ilgili uzmanlık kurulu üyeleri veya ilgili bilim ve sanat kurulları tarafından, ilgili uzmanlık kuruluna verilir. 2- Bu teklifler, ilgili uzmanlık kurulunca tartışılır. Burada, teklif her türlü değişikliğe uğratılabilir. Teklifin kabulü için, üye tam sayısının üçte iki çoğunluğunun olumlu oyu aranır. 3- İlgili uzmanlık kurulunda kabul edilen teklif, İstişare ve Öneri Kurulu’na iletilir. Burada da tartışılacak olan teklifte değişiklik yapılabilmesi için, karar toplantısına ilgili uzmanlık kurulunun üyelerinin de katılması gerekir. Ortak oylamada, teklifin kabul edilebilmesi için, iki kurulun üye tam sayısı toplamının üçte iki çoğunluğunun olumlu oyu aranır. Eğer İstişare ve Öneri Kurulu’nda herhangi bir değişiklik yapılması teklif edilmezse, oylama kurul üyeleri arasında yapılır ve yine üye tam sayısının üçte ikisinin onayı gerekir. 4- İstişare ve Öneri Kurulu’nda kabul gören teklifler, Başkanlar Kurulu’na aktarılır. Teklifin buradan geçebilmesi için, bütün üye devletlerin Kağanlarınca imzalanması gerekir. Eğer bu aşamada itiraz çıkarsa teklif, İstişare ve Öneri Kurulu’na geri gönderilir. Burada, ilgili uzmanlık kurulu üyelerinin de katılımıyla yapılacak olan toplantı ve oylama neticesinde kabul edilen metin yine Başkanlar Kurulu’na gönderilir. Eğer metinde değişiklik yapılmamışsa, Kağanların teklifi ikinci kez reddetme hakkı bulunmaz. Her seferinde, Kağanların teklifleri imzalamak veya geri göndermek için on beşer gün süresi vardır. Söz konusu süre bitimine kadar hiçbir işleme uğramayan teklifler kabul edilmiş sayılır. 5- Başkanlar Kurulu’nda kabul gören teklif, üye olan her devletin meclis genel kuruluna gönderilir. Üye devletlerin meclis genel kurullarında bu teklifler, milletlerarası anlaşma usullerince görüşülür. Yani, üye devlet meclislerinin değişiklik hakkı bulunmaz.

Türk Devletleri Topluluğu’nun amacına hizmet etmek üzere çeşitli bilim ve sanat kurulları vücuda getirilir. Bunlar felsefe, dil, müzik, resim-heykel, sahne sanatları, el sanatları, tarih, coğrafya, edebiyat, din ve tasavvuf, spor, folklor, dış Türkler, dış ilişkiler ve eğitim ile beraber bütün bilim dalları ile ilgilidir. Bilim ve sanat kurullarında her üye devletçe görevlendirilecek olan, konusunun uzmanı üçer temsilci yer alır. Bilim ve sanat kurulları, bahsi geçen alanlarda üyeler arasında ortak birer program ve siyaset oluşturulması için çalışır, uzmanlık kurullarına verilmek üzere mevzuat oluşturulması ile ilgili teklif hazırlar ve Türk devletleri arasında ilişkilerin her safhasında görevini sürdürür.

Türk Devletleri Topluluğu’nda bahsi geçen alanlardaki mevzuat ve uygulamalarda tam uyum sağlandıktan sonra, Türk Birliği aşamasına geçilir. Birlik Başkanlar Kurulu, Birlik Kurultayı ve uzmanlık kurulları olmak üzere üç birimden oluşur. Başkanlar Kurulu’nu üye devletlerin Kağanları ile Başbakanları teşkil eder. Birlik Kurultayı’nda, üye devlet meclislerinde seçilen yüz kişi bulunur. Uzmanlık kurulları, belirli alanlarda, üye devletlerin yasal mevzuatını birbirine uyumlu hale getirmek için çalışır. Uzmanlık kurullarının kurulacağı alanlar, topluluk aşamasında var olanların yanı sıra millî eğitim, maliye, iktisat, millî kültür, bilim ve teknoloji, ulaştırma, enerji ve tabiî kaynaklar, sanayi ve ticaret, bayındırlık ve iskân ile gençlik ve spordur. Uzmanlık kurulları, üye devletlerden gelecek, ilgili alanla bağlantılı olan üniversite bölümlerinden mezun üçer kişiyle oluşturulur. Bu kişilerin meclis veya hükümet üyesi olması gerekmez. Türk Birliği’nin amacı, üye devletler arasındaki ilişkileri her alanda en üst noktaya taşımak, milletlerarası alanda ortak hareket planı hazırlamak, üçüncü ülkeleri bu konularda yanına çekmek ve millî siyaseti uygulamaktır. Bütün kurumların nihaî hedefi ise, uzmanlık kurullarının ilgilendiği alanlarda, Türk Birliği bünyesinde, mevzuatta tam uyum sağlamak ve uygulama birliği getirmek olarak belirlenir.

Birlik Kurultayı seçimleri beş yılda bir yapılır. Ülkelerin çıkaracağı Kurultay üye sayısı, nüfusları oranında tespit edilir; ancak her ülkenin en az bir Kurultay üyesi bulunur.

Türk Birliği’nde kararlar şu prosedür neticesinde verilir: 1-Teklifler, üye devlet hükümetleri veya meclisleri veya ilgili uzmanlık kurulu üyeleri veya ilgili bilim ve sanat kurulları tarafından, ilgili uzmanlık kuruluna verilir. 2-Bu teklifler, ilgili uzmanlık kurulunca tartışılır. Burada, teklif her türlü değişikliğe uğratılabilir. Teklifin kabulü için, üye tam sayısının üçte iki çoğunluğunun olumlu oyu aranır. 3-İlgili uzmanlık kurulunda kabul edilen teklif, Birlik Kurultayı’na iletilir. Burada teklif üzerinde her türlü değişiklik yapılabilir. Eğer teklif çoğunluk oyunu alırsa kabul edilmiş olur. 4- Birlik Kurultayı’nda kabul gören teklifler, Başkanlar Kurulu’na aktarılır. Teklifin buradan geçebilmesi için, bütün üye devletlerin Kağanları ve Başbakanlarınca imzalanması gerekir. Eğer bu aşamada itiraz çıkarsa teklif, Birlik Kurultayı’na geri gönderilir. Burada yapılacak olan toplantı ve oylama neticesinde kabul edilen metin yine Başkanlar Kurulu’na gönderilir. Eğer metinde değişiklik yapılmamışsa, Kağanların ve Başbakanların teklifi ikinci kez reddetme hakkı bulunmaz. Her seferinde, Kağanların ve Başbakanların teklifleri imzalamak veya geri göndermek için on beşer gün süresi vardır. Söz konusu süre bitimine kadar hiçbir işleme uğramayan teklifler kabul edilmiş sayılır. 5- Başkanlar Kurulu’nda kabul gören teklif, üye olan her devletin meclis genel kuruluna gönderilir. Üye devletlerin meclis genel kurullarında bu teklifler, milletlerarası anlaşma usullerince görüşülür. Yani, üye devlet meclislerinin değişiklik hakkı bulunmaz.

Bu dönemde, bir sonraki adım olan konfederasyonun anayasası hazırlanır. Bu amaçla, her üye ülkenin İçişleri ve Adalet Bakanları ile ikişer hukukçusundan oluşan Anayasa Kurulu çalışır. Anayasanın maddeleri ve tamamı üzerindeki kabuller üçte iki çoğunluğun olumlu oyuyla sağlanır. Daha sonra bu metin, Birlik Kurultayı’nda görüşülür. Anayasa teklifi eğer Birlik Kurultayı’nda değişikliğe uğrarsa, değişen metin Anayasa Kurulu’na gönderilir. Bu süreç, Anayasa Kurulu’ndan ve Birlik Kurultayı’ndan geçen metin aynı olana kadar devam eder. Daha sonra bu metin Başkanlar Kurulu’na gider. Burada kabul görürse, üye devlet meclislerine sevk edilir. Birlik Kurultayı ve üye devlet meclislerinde anayasa teklifinin kabulü için gereken oy, üye tam sayılarının üçte ikisidir. Teklif Başkanlar Kurulu’nda reddedilirse, Birlik Kurultayı’na geri gönderilir. Metin Birlik Kurultayı’ndan aynen geçerse, Başkanlar Kurulu üyelerinin bunu ikinci kez reddetme hakkı bulunmaz. Anayasa teklifi üye devlet meclislerinin herhangi biri tarafında reddedilirse, Anayasa Kurulu’ndan başlayan sürecin başına dönülür. Söz konusu teklif, üye devlet meclislerinde de kabul görürse, Türk devletleri genelinde referanduma gidilir. Eğer Türk devletleri genelinde yapılan referandumda kabul oylarının sayısı red oylarınınkinden fazla olursa, teklif resmen Türk Konfederasyonu Anayasası adını alır.

Türk Birliği’nde bahsi geçen alanlardaki mevzuat ve uygulamalarda tam uyum sağlandıktan sonra, Türk Konfederasyonu aşamasına geçilir. Konfederasyon Başkanlık, hükümet, Başkanlar Kurulu, Kurultay, uzmanlık kurulları ve Danışma Kurulu olmak üzere altı birimden oluşur. Başkanlar Kurulu’nu üye devletlerin Kağanları ile Başbakanları teşkil eder. İlk defa vücuda getirilecek olan Başkanlık makamını ve hükümeti ise üye ülkelerin Kağanları ve hükümetleri altışar ay süreyle ve sırayla üstlenir. Konfederasyon Kurultayı’nda, üye devlet meclislerinde seçilen iki yüz kişi bulunur. Uzmanlık kurulları, belirli alanlarda, üye devletlerin yasal mevzuatını birbirine uyumlu hale getirmek için çalışır. Uzmanlık kurullarının kurulacağı alanlar, birlik aşamasında var olanların yanı sıra dışişleri, millî savunma ve adalettir. Uzmanlık kurulları, üye devletlerden gelecek, ilgili alanla bağlantılı olan üniversite bölümlerinden mezun üçer kişiyle oluşturulur. Bu kişilerin meclis veya hükümet üyesi olması gerekmez. İlk defa kurulacak olan Konfederasyon Danışma Kurulu’nda, üye devlet Danışma Kurulları’nda seçilen iki yüz kişi bulunur ve Konfederasyon Danışma Kurulu, Konfederasyon Kurultayı’na ve Konfederasyon hükümetine üye ülke halklarının istek ve önerilerini iletir. Türk Konfederasyonu’nun amacı, üye devletler arasındaki ilişkileri her alanda en üst noktaya taşımak, onları tek çatı altında toplamak, milletlerarası alanda hazırlanmış olan ortak hareket planını uygulamak, üçüncü ülkeleri bu konularda yanına çekmek, millî stratejik siyaseti takip etmek ve ileride meydana getirilecek büyük birleşme için her türlü hazırlığı yapmaktır. Bütün kurumların nihaî hedefi ise, uzmanlık kurullarının ilgilendiği alanlarda, Türk Konfederasyonu bünyesinde, mevzuatta tam uyum sağlamak ve uygulama birliği getirmek olarak belirlenir.

Konfederasyon Kurultayı ve Konfederasyon Danışma Kurulu seçimleri beş yılda bir yapılır. Ülkelerin çıkaracağı Kurultay ve Danışma Kurulu üye sayısı, nüfusları oranında tespit edilir; ancak her ülkenin en az birer Kurultay ve Danışma Kurulu üyesi bulunur.

Türk Konfederasyonu’nda kararlar şu prosedür neticesinde verilir: 1-Teklifler, üye devlet hükümetleri veya meclisleri veya ilgili uzmanlık kurulu üyeleri veya ilgili bilim ve sanat kurulları ile konfederal hükümet veya kurultay tarafından, ilgili uzmanlık kuruluna verilir. 2-Bu teklifler, ilgili uzmanlık kurulunca tartışılır. Burada, teklif her türlü değişikliğe uğratılabilir. Teklifin kabulü için, üye tam sayısının üçte iki çoğunluğunun olumlu oyu aranır. 3-İlgili uzmanlık kurulunda kabul edilen teklif, Konfederasyon Kurultayı’na iletilir. Burada teklif üzerinde her türlü değişiklik yapılabilir. Eğer teklif çoğunluk oyunu alırsa kabul edilmiş olur. 4- Konfederasyon Kurultayı’nda kabul gören teklifler, Başkanlar Kurulu’na aktarılır. Teklifin buradan geçebilmesi için, bütün üye devletlerin Kağan ve Başbakanlarınca imzalanması gerekir. Eğer bu aşamada itiraz çıkarsa teklif, Konfederasyon Kurultayı’na geri gönderilir. Burada yapılacak olan toplantı ve oylama neticesinde kabul edilen metin yine Başkanlar Kurulu’na gönderilir. Eğer metinde değişiklik yapılmamışsa, Kağanların ve Başbakanların teklifi ikinci kez reddetme hakkı bulunmaz. Her seferinde, Kağanların ve Başbakanların teklifleri imzalamak veya geri göndermek için on beşer gün süresi vardır. Söz konusu süre bitimine kadar hiçbir işleme uğramayan teklifler kabul edilmiş sayılır. 5- Başkanlar Kurulu’nda kabul gören teklif, üye olan her devletin meclis genel kuruluna gönderilir. Üye devletlerin meclis genel kurullarında bu teklifler, milletlerarası anlaşma usullerince görüşülür. Yani, üye devlet meclislerinin değişiklik hakkı bulunmaz.

Konfederasyon aşamasında, devletlerin kendilerine ait, bağımsız dış temsilcilikleri ve iç güvenlik teşkilatları bulunur. Konfederasyon üyeleri, diğer devletlerle askerî olmayan anlaşmalar yapabilir, kendi personel politikalarını belirleyebilir. Ancak, diğer bütün alanlarda yetkiler konfederal yönetime devredilir. Buna uygun olarak, üye ülke ordularını birleştirme çalışmalarına başlanır. Bu işlem, federasyon aşamasına geçilene kadar tamamlanır.

Konfederasyon Başkanı’nın görevi, Türk devletleri arasında tam bir düşünce ve hareket birliği meydana getirmek, ortak siyasetin en üst noktada denetimini sağlamaktır.

Konfederasyon aşamasında, ceza yasalarındaki maddeler standart hale getirilir, ancak suçlara verilecek cezalar konusunda üye ülkelere serbestlik tanınır.

Bu dönemde, bir sonraki adım olan federasyonun anayasası hazırlanır. Bu amaçla, her üye ülkenin İçişleri ve Adalet Bakanları ile ikişer hukukçusundan oluşan Anayasa Kurulu çalışır. Anayasanın maddeleri ve tamamı üzerindeki kabuller üçte iki çoğunluğun olumlu oyuyla sağlanır. Daha sonra bu metin, Konfederasyon Kurultayı’nda görüşülür. Anayasa teklifi eğer Konfederasyon Kurultayı’nda değişikliğe uğrarsa, değişen metin Anayasa Kurulu’na gönderilir. Bu süreç, Anayasa Kurulu’ndan ve Konfederasyon Kurultayı’ndan geçen metin aynı olana kadar devam eder. Daha sonra bu metin Başkanlar Kurulu’na gider. Burada kabul görürse, üye devlet meclislerine sevk edilir. Konfederasyon Kurultayı ve üye devlet meclislerinde anayasa teklifinin kabulü için gereken oy, üye tam sayılarının üçte ikisidir. Teklif Başkanlar Kurulu’nda reddedilirse, Konfederasyon Kurultayı’na geri gönderilir. Metin Konfederasyon Kurultayı’ndan aynen geçerse, Başkanlar Kurulu üyelerinin bunu ikinci kez reddetme hakkı bulunmaz. Anayasa teklifi buradan üye devlet meclislerine sevk edilir. Anayasa teklifi üye devlet meclislerinin herhangi biri tarafında reddedilirse, Anayasa Kurulu’ndan başlayan sürecin başına dönülür. Söz konusu teklif, üye devlet meclislerinde de kabul görürse, Türk devletleri genelinde referanduma gidilir. Eğer Türk devletleri genelinde yapılan referandumda kabul oylarının sayısı red oylarınınkinden fazla olursa, teklif resmen Türk Federasyonu Anayasası adını alır.

Türk Konfederasyonu’nda bahsi geçen alanlardaki mevzuat ve uygulamalarda tam uyum sağlandıktan sonra, Türk Federasyonu aşamasına geçilir. Federasyon Kağanlık, hükümet, kurultay, uzmanlık kurulları ve Danışma Kurulu olmak üzere beş birimden oluşur. Federasyon Kurultayı’nda ve Federasyon Danışma Kurulu’nda, üye devlet meclislerinde seçilen üç yüzer kişi bulunur. Uzmanlık kurulları, her alanda, üye devletlerin yasal mevzuatını birbirlerine uyumlu hale getirmek için çalışır. Uzmanlık kurullarının kurulacağı alanlar, konfederasyon aşamasında var olanların yanı sıra içişleridir. Uzmanlık kurulları, üye devletlerden gelecek, ilgili alanla bağlantılı olan üniversite bölümlerinden mezun üçer kişiyle oluşturulur. Bu kişilerin meclis veya hükümet üyesi olması gerekmez. Türk Federasyonu’nun amacı, üye devletler arasındaki ilişkileri her alanda en üst noktaya taşıyarak bir daha ayrılması mümkün olmayan bir bütün haline getirmek, milletlerarası alanda tek bir dış siyaset uygulayarak Türklüğün menfaatlerini korumak ve artırmak, üçüncü ülkeleri bu konularda ikna ederek yanına çekmek, yabancı devlet veya organların millî stratejik siyaseti engelleyecek veya duraksatacak tavır ve harekette bulunmamasını temin etmek ve ileride meydana getirilecek tam birleşme için her türlü hazırlığı yapmaktır. Bütün kurumların nihaî hedefi ise, uzmanlık kurullarının ilgilendiği alanlarda, Türk Federasyonu bünyesinde, mevzuatta tam uyum sağlamak ve uygulama birliği getirmek olarak belirlenir.

Federasyon Kurultayı ve Federasyon Danışma Kurulu seçimleri beş yılda bir yapılır. Ülkelerin çıkaracağı Kurultay ve Danışma Kurulu üye sayısı, nüfusları oranında tespit edilir; ancak her ülkenin en az birer Kurultay ve Danışma Kurulu üyesi bulunur.

Federasyon Kurultayı seçimlerinin ardından Federasyon Kurultayı’nda Türk Federasyonu Kağanı seçilir. Federasyon Kağanı’nın görevi Türk devletleri arasında tam bir düşünce ve hareket birliğini meydana getirmek ve ortak siyaseti en üst noktada yürütmektir. Kağan, federal hükümeti kuracak olan Başbakan’ı Kurultay üyeleri arasından atar. Kurulacak hükümet, üç devlet bakanlığının haricinde uzmanlık kurullarının kurulmuş olduğu alanlara karşılık gelen yirmi bir bakanlık ve Başbakan’ı içerir. Federasyon aşamasında, devletlerin kendilerine ait iç güvenlik teşkilatları bulunur. Federasyon üyeleri, kendi personel politikalarını belirleyebilir. Ancak, diğer bütün alanlarda yetkiler federal yönetime devredilir. Federe hükümetlerde dışişleri ve millî savunma bakanlıkları bulunmaz.

Türk Federasyonu’nda kararlar şu prosedür neticesinde verilir: 1-Teklifler, üye devlet hükümetleri veya meclisleri veya ilgili uzmanlık kurulu üyeleri veya ilgili bilim ve sanat kurulları ile federal hükümet veya kurultay tarafından, ilgili uzmanlık kuruluna verilir. 2-Bu teklifler, ilgili uzmanlık kurulunca tartışılır. Burada, teklif her türlü değişikliğe uğratılabilir. Teklifin kabulü için, üye tam sayısının üçte iki çoğunluğunun olumlu oyu aranır. 3-İlgili uzmanlık kurulunda kabul edilen teklif, Federasyon Kurultayı’na iletilir. Burada teklif üzerinde her türlü değişiklik yapılabilir. Eğer teklif çoğunluk oyunu alırsa kabul edilmiş olur. 4- Federasyon Kurultayı’nda kabul gören teklifler, Kağan’a aktarılır. Kağan’ın her zaman teklifi reddetme hakkı bulunur. Ancak on beş gün içinde olumlu veya olumsuz görüşünü bildirmek zorundadır. Kağan tarafından reddedilen teklifler, bir yıl içinde sadece Federasyon Kurultayı’ndan geçirilerek tekrar onun önüne getirilebilir. Ancak, red kararının üzerinden bir yıldan fazla zaman geçmişse, kanunlaşma süreci tekrar ilgili uzmanlık kurulundan başlar. 5- Kağan tarafından kabul gören teklif, üye olan her devletin meclis genel kuruluna gönderilir. Üye devletlerin meclis genel kurullarında bu teklifler, milletlerarası anlaşma usullerince görüşülür. Yani, üye devlet meclislerinin değişiklik hakkı bulunmaz.

Federasyon Kağanı’nın görevi, Türk devletleri arasında tam bir düşünce ve hareket birliği meydana getirmek, ortak siyasetin en üst noktada denetimini sağlamaktır.

Federasyon aşamasında, ceza yasalarındaki maddeler bütün yönleriyle standart hale getirilir.

Bu dönemde, bir sonraki adım olan tekil devletin anayasası hazırlanır. Bu amaçla, her üye ülkenin İçişleri ve Adalet Bakanları ile ikişer hukukçusundan oluşan Anayasa Kurulu çalışır. Anayasanın maddeleri ve tamamı üzerindeki kabuller üçte iki çoğunluğun olumlu oyuyla sağlanır. Daha sonra bu metin, Federasyon Kurultayı’nda görüşülür. Anayasa teklifi eğer Federasyon Kurultayı’nda değişikliğe uğrarsa, değişen metin Anayasa Kurulu’na gönderilir. Bu süreç, Anayasa Kurulu’ndan ve Federasyon Kurultayı’ndan geçen metin aynı olana kadar devam eder. Daha sonra bu metin Kağan’a gider. Burada kabul görürse, üye devlet meclislerine sevk edilir. Federasyon Kurultayı ve üye devlet meclislerinde anayasa teklifinin kabulü için gereken oy, üye tam sayılarının üçte ikisidir. Teklif Kağan tarafından reddedilirse, Federasyon Kurultayı’na geri gönderilir. Metin Federasyon Kurultayı’ndan aynen geçerse, Kağan’ın bunu ikinci kez reddetme hakkı bulunmaz. Anayasa teklifi üye devlet meclislerinin herhangi biri tarafında reddedilirse, Anayasa Kurulu’ndan başlayan sürecin başına dönülür. Söz konusu teklif, üye devlet meclislerinde de kabul görürse, Türk devletleri genelinde referanduma gidilir. Eğer Türk devletleri genelinde yapılan referandumda kabul oylarının sayısı red oylarınınkinden fazla olursa, teklif resmen Türkeli Cumhuriyeti Anayasası adını alır.

Tekil devlet aşamasında, Türkiye’de uygulanan usul ve kaideler esas alınır. Yasama alanı kurultay ve ona bağlı uzmanlık kurullarından (bütün olarak meclis) oluşur. Yürütme alanının en üstünde hükümet bulunur. Yüksek yargı Anayasa Mahkemesi üyeleri ile Yargıtay, Danıştay ve Sayıştay’da oluşturulacak üst kurullardan müteşekkildir. Ayrıca, meclise ve hükümete halkın istek ve önerilerini iletmek üzere Danışma Kurulu oluşturulur.

Sonuçta, Türk dünyasını birleştirme amaçlı harekette önemli bir mesafe kaydedilerek, diğer devletlerin sınırları içinde kalan Türklerin yaşadığı yerlerin anavatan topraklarına katılma dönemi başlatılır.

Türkiye, Türk dünyasını birleştirme misyonunun yanı sıra, İslâm’ın temsilcisi olma sıfatıyla, dinin kutsallığını savunur. Bütün dinlere saygılı olarak, İslâm’ın akıl ve vicdanlara hitap eden tasavvufî yönünü ön plâna çıkarır. Herhangi bir devletin İslâm dinine veya coğrafyasına yapacağı saldırının karşısında yer alır. Müslüman ülkelerin siyasî yapılarının kendi siyasî yapısına yaklaşması için çaba gösterir.

Türkiye, mazlum milletlerin temsilcisi olarak, büyük devletlerin modern sömürü siyasetlerine dikkat çeker, bunun önlenmesi için sürekli uyarılarda bulunur. İktisadî yapısı zayıf devletlerin yararlanması amacıyla, düşük faizli destek kredilerinin verileceği bir fon oluşturulur. Bu ülkelerdeki sağlık, eğitim, savunma vb. meselelerin çözümü için uğraşılır. Türkiye Asya, Afrika, Güney Amerika ve Okyanusya ülkeleriyle sıkı bağlar kurarak mazlum milletlerin lideri olmayı hedefler.

Türkiye, Turanî ırka mensup devlet ve topluluklarla olan bağlarını kuvvetlendirir. Bu amaçla Macaristan, Finlandiya, Estonya, Japonya, Kuzey Kore ve Güney Kore ile birlikte Asya, Avrupa ve Amerika kıtalarında yaşayan yakın topluluklarla ilişkiler daha sıkı hale getirilir.

Millet sektörü kanalıyla, öncelikle “Dünya Türk İşadamları Birliği” kurulur. Bu birlik, hem Türk coğrafyasının kalkındırılması için, hem de dünyadaki stratejik şirketlerin satın alınması veya bunlara ortak olunması için çaba gösterir. “Dünya Türk İşadamları Birliği”, özellikle Batı ülkelerinin ekonomilerinde söz sahibi olmaya çalışır. Daha sonra, millet sektörüne mensup bütün birlikler dünya çapında teşkilâtlanır. Burada Türkiye için amaç, dünya siyasetini tek başına yönlendirir hale gelmektir.

TRT, bütün Türk coğrafyasında millî amaçlara uygun yayıncılık yapar. Millî destanları konu alan film ve diziler çekilir, millî simge haline gelmiş kişilerin mücadeleleri belgesel haline getirilir. Yayınlarda İstanbul Türkçesi kullanılmakla beraber, altyazılarda yerel lehçe karşılıkları yer alır.

Bağımsızlık Mücadeleleri:

İşgal altındaki Türk topraklarının kurtarılması için mücadele edilir. Bunun için, “Türk Bağımsızlık Çerileri” (TBÇ) kurulur. TBÇ’ye bağlı olarak şu yerel bağımsızlık örgütleri vücuda getirilir: “1-Balkanlar Bağımsızlık Çerileri Örgütü (BBÇÖ), 2-Türk Yunanistan Bağımsızlık Çerileri Örgütü (TYBÇÖ), 3-Türk Bulgaristan Bağımsızlık Çerileri Örgütü (TBBÇÖ), 4-Türk Romanya Bağımsızlık Çerileri Örgütü (TRBÇÖ), 5-Gagavuzeli Bağımsızlık Çerileri Örgütü (GBÇÖ), 6- Türk Kırım Bağımsızlık Çerileri Örgütü (TKBÇÖ), 7-Kıbrıs Türk Bağımsızlık Çerileri Örgütü (KTBÇÖ), 8-Tataristan Bağımsızlık Çerileri Örgütü (TBÇÖ), 9-Halep Toprağı Bağımsızlık Çerileri Örgütü (HTBÇÖ), 10-Türk Lübnan Bağımsızlık Çerileri Örgütü (TLBÇÖ), 11-Kafkasya Bağımsızlık Çerileri Örgütü (KBÇÖ), 12-Musul Bağımsızlık Çerileri Örgütü (MBÇÖ), 13-Türk Gürcistan Bağımsızlık Çerileri Örgütü (TGBÇÖ), 14- Türk Ermenistan Bağımsızlık Çerileri Örgütü (TEBÇÖ), 15-Güney Azerbaycan Bağımsızlık Çerileri Örgütü (GABÇÖ), 16-Dağıstan Bağımsızlık Çerileri Örgütü (DBÇÖ), 17-Horasan Bağımsızlık Çerileri Örgütü (HBÇÖ), 18-Sibirya Bağımsızlık Çerileri Örgütü (SBÇÖ), 19-Kuzey Afganistan Bağımsızlık Çerileri Örgütü (KABÇÖ), 20- Kuzey Pakistan Bağımsızlık Çerileri Örgütü (KPBÇÖ), 21-Doğu Türkistan Bağımsızlık Çerileri Örgütü (DTBÇÖ), 22- Kuzey Hindistan Bağımsızlık Çerileri Örgütü (KHBÇÖ), 23-Yakutistan Bağımsızlık Çerileri Örgütü (YBÇÖ), 24-Ötüken Toprağı Bağımsızlık Çerileri Örgütü (ÖTBÇÖ)

İşgal altında Türk toprağı bulunan her ülkede Türk siyasî partileri kurulur. Parti adlarında “demokrasi, barış, özgürlük, birlik, kardeşlik” vb. ifadeler kullanılır. Daha sonra, dünyanın her ülkesinde Türk siyasî partileri kurulur veya buralardaki Türkler, uygun bir partinin içinde, ona orta vadede hakim olma amacıyla hareket etmek kaydıyla, yer alırlar.